Songday – de wereld danst

Mijn ernstige exacerbatie duurt vandaag alweer 38 dagen. Al 38 dagen breng ik door in bed. Voor iemand die niet stil kan zitten is dit toch best een hele prestatie. Ben dan ook stiekem best trots op mezelf dat ik nog steeds heel verstandig luister naar alle artsen en behandelaars. Natuurlijk helpt het feit dat ik door m’n lichaam gelijk afgestraft word zodra ik een grens over ga ook mee aan mijn PR.

Het nummer die ik vandaag op songday met jullie wil delen is een nummer die ik al ruim twee jaar grijs draai sinds Elise Mannah op m’n pad kwam. En nu, nu is dit nummer nog toepasselijker dan ooit.

DE WERELD DANST

Bonkend op de muren

‘k Wil eruit, maar ik sta stil

Opgesloten in mijn lijf

dat niet doet wat ik wil

De wereld danst, de wereld danst

Maar ik sta er als een standbeeld bij

De eerste dagen in het ziekenhuis voelde ik me echt opgesloten. Letterlijk en figuurlijk kon ik geen kant op. Ik kon mn ziekenhuisbed niet uit omdat ik geen rolstoel had en omdat ik aan een infuus zat tegen misselijkheid, uitdroging en later ook voor een extra shot prednison. In mijn hoofd was ik niet ziek. In mijn hoofd was ik nog steeds die superheld van vorige week.

Dat ik door de huisarts met een ambulance weggebracht werd vond ik dan ook erg overdreven. Ik kon best nog wel auto rijden, dacht ik. Maar toen ik dat voorstelde keek de arts me heel verbaasd aan.

In het ziekenhuis kreeg ik een nieuwe aanval waarbij ik niet reageerde op de noodmedicatie en waarbij m’n hart erg veel moeite had. Zowel m’n hartslag als m’n bloeddruk was gevaarlijk hoog. Ik was zover weg dat ik pas dagen later de klap kreeg, mentaal gezien dan want lichamelijk was de superheld gevlogen.

Na ontslag werd ik al vrij snel ongeduldig. Ik was inmiddels een week thuis en nog steeds kon ik alleen maar in bed liggen. Vergeleken bij m’n andere ziekenhuisopnames was dat heel anders. Dan was ook m’n conditie wel weg maar kon ik nog wel in de woonkamer in m’n “opa stoel” zitten.

Maar toen de arts me vertelde dat als ik die aanval in het ziekenhuis, thuis had gekregen, het heel anders afgelopen was schrok ik wel. Dan was, als ik al een ambulance had kunnen bellen, deze te laat gekomen. Deze klap had ik nodig om me te realiseren dat mijn lichaam veel zieker was dan ik dacht. Natuurlijk wist ik wel dat die aanval heel zwaar was, maar zo zwaar…

Door deze klap kon ik de frustratie omzetten in dankbaarheid. Dankbaar dat de arts me toch naar het ziekenhuis stuurde, ik daar de extra aanval kreeg en ook dankbaar dat mijn lichaam die laatste klap toch kon overwinnen. Ik kreeg rust in de situatie en kon ook veel rustiger in bed liggen. Ik genoot nu van alles wat ik nog wel kan, of alweer kan, in plaats van dat ik alleen maar de achteruitgang zag.

Alles om me heen beweegt

maar ik kan nergens heen

Help me en voorkom dat ik

van binnen ook versteen

Ik genoot nu nog meer van de leuke contacten via social media maar overwon ook m’n trots. Mensen mochten weer op bezoek komen op basis van selfservice. Dat hield in dat men zelf de sleutel uit de kluis moest halen, binnen moest komen, drinken moest pakken en dat ik als een prinses in bed bleef liggen. Het was wel een drempel om mensen over de vloer te hebben waarbij ik heel “ongastvrij” in bed lag. Nog nooit heb ik m’n slaapkamer met zoveel mensen gedeeld.

Ik ben blij dat ik die stap spreekwoordelijk kon maken. Ik kan niet heel veel bezoek aan maar geniet van elke minuut dat er iemand over de vloer is.

Geef mij veerkracht, geef mij hartelust

zodat ik dansen kan

Wees mijn veerkracht, wees mijn hartelust

zodat ik dansen kan van binnen

Maak me statig, maak me waardig

Laat me buiten op het plein

nu het toch niet anders kan

een stralend standbeeld zijn

En toen ik die drempel overwonnen had, was het hek van de dam. Ik besloot om niet meer alleen over de goede momenten te bloggen en vloggen maar om een totaal beeld te laten zien van wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Daarom besloot ik een extra site te maken als nieuwe stap in m’n leven. Door de medische wereld heb ik een tweede kans gekregen die ik nu ook op het persoonlijke vlak volledig ga benutten. Zo komen straks de artikelen van m’n oude topsport site als archief op deze blog te staan en zal ik beide domeinnamen gaan koppelen.

Vanaf nu ben ik 1 “volmaakt” persoon. Want zonder zwakte geen kracht. Het maakt mij tot wie ik nu ben, een heel krachtig, vrolijk, positief en vooral grenzeloos gelukkig persoon.

Ik kon geen officiële videoclip van dit nummer vinden maar met deze versie kunnen jullie ook meegenieten van het nummer.

Vinden jullie het ook zo mooi toepasselijk?

Het nummer van vandaag kun je hier beluisteren

Elise Mannah treed regelmatig op en heeft nog veel meer hele mooie liedjes. Je kunt haar Hier volgen!